رابطه بین میزان اعتماد نهادی افراد و دینداری با مسئولیت پذیری شهروندان اصفهانی
کلمات کلیدی:
مسئولیت پذیری شهروندان, اعتماد نهادی , دینداری, شهروندان اصفهانیچکیده
مسئولیت پذیری اجتماعی حصول اطمینان از رفاه دیگران در زندگی روزمره و پیشروی برای نیل به هدف های فردی بدون نادیده گرفتن و زیر پا گذاشتن حق وانتظارات دیگران است. میتوان مسئولیت پذیری اجتماعی را احساس التزام به عمل یا واکنش فردی در موقعیتهای گوناگون به دلیل تقید نسبت به سایرین دانست که نتیجه آن احساس تعهد و پایبندی به دیگری در شرایط گوناگون است. عوامل مختلفی بر مسئولیت پذیری اجتماعی موثرند. بر این اساس هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین میزان اعتماد نهادی افراد و دینداری با مسئولیت پذیری شهروندان اصفهانی میباشد. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان شهر اصفهانی از سن 18-80 میباشد که به حقوق شهروندی آشنا و مطلع هستند را شامل می شود حجم نمونه 510 نفر در نظر گرفته شد.برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه دینداری گلارک و استارک (1965)، پرسشنامه اعتماد نهادی اسکندری (1391) و پرسشنامه مسئولیت پذیری کالیفرنیا (1974) استفاده شد. با توجه به یافتههای پژوهش بین میزان اعتماد نهادی افراد با مسئولیت پذیری شهروندان اصفهانی رابطه وجود ندارد همچنین بین دینداری با مسئولیت پذیری شهروندان اصفهانی رابطه معنی داری وجود دارد. نتایج نشان داد بین اعتماد نهادی با دینداری رابطه معنیداری وجود دارد.
دانلودها
مراجع
Aboozari, M. (2017). A Perspective on Juvenile Criminal Law. Mokhatab Publishing.
Akbari, L. (2011). Examining Methods of Preventing Juvenile Delinquency in International Rules and Instruments University of Tehran]. Tehran.
Akhoondi, M. (2013). Criminal Procedure. Mizan Publishing.
Ardabili, M. A. (2014). General Criminal Law. Mizan Publishing.
Asadi, L. S. (2013). Criminal Procedure for Juveniles in Iranian Law. Judiciary Legal Journal(45).
Ebrahimi, F. (2010). The Right to a Fair Trial for Children in Conflict with the Law. Jungle Publishing.
Goldouzian, I. (2015). Annotated Islamic Penal Code. Majd Publishing.
Khaleghi, A. (2015). Notes on the Criminal Procedure Code. Shahr-e Danesh.
Kooshki, G. (2019). Alternatives to Public Prosecution in the Iranian and French Criminal Justice Systems. Law and Politics Semiannual(12), 327-350.
Mehra, N. (2018). Juvenile Criminal Justice. Mizan Publishing.
Mirkamali, A., & Hosseini, A. (2016). Differential Juvenile Procedure in the 2013 Criminal Procedure Code. Criminal Law Research Journal(7).
Moazzami, S. (2015). Special Criminal Procedure for Children and Adolescents. Dadgostar Publishing.
Naderi, S. (2021). Differential Criminal Procedure for Children and Adolescents with a View to International Child Rights Instruments. Comparative Criminal Jurisprudence Quarterly(1).
Naghi Zadeh Baghai, E., & Ashouri, M. (2022). Legislative Criminal Policy Changes in the Relative Criminal Responsibility of Adolescents in Iran. Legal Excellence Quarterly(3).
Najafi Abrandabadi, A. H. (2019). On Differentiated Criminal Policy. Mizan Publishing.
Najafi Abrandabadi, A. H., & Hashembeigi, H. (2011). Encyclopedia of Criminology. Ganj Danesh.
Niyazpour, A. (2014). Juvenile Criminal Law. Mizan Publishing.
Safari, A. (2007). Suspension of Sentence Execution. Correction and Rehabilitation Journal(69).
Shambayati, H. (2019). Juvenile Delinquency. Majd Publishing.
Zeraat, A. (2015). General Criminal Law. Jungle Publishing.
دانلود
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2025 ابراهیم طالبی (نویسنده); سیدعلی هاشمیان فر; محمدعلی چیت ساز (نویسنده)
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 می باشد.
