نقد ترجمه علامه جعفری از پنج خطبه اول نهج البلاغه بر اساس نظریه ترجمه آنتوان برمن

چکیده

بهره مندی از متون دینی و اعتقادی علاوه بر اینکه مطلوب همۀ جوامع است، مستلزم استمداد از دقیقترین مؤلفه‌های زبانشناسی و علم ترجمه است. نهج البلاغه به عنوان یک میثاق و منشور دینی، عقیدتی، سیاسی، اجتماعی و حتی علمی، همواره مورد بحث و پژوهش بوده و مترجمان نیز در زبان فارسی اقبال گسترده‌ای به آن نشان می‌دهند و تقریباً چند سال یک بار، ترجمۀ جدیدی به عرصۀ متون دینی وارد می‌شود که سنجش این آثار ارزشمند با معیارهای جدید علم ترجمه، امری ضروری و حائز اهمیت است. هدف از انجام پژوهش حاضر نقد ترجمه علامه جعفری از پنج خطبه اول نهج البلاغه بر اساس نظریه ترجمه آنتوان برمن می‌باشد. روش پژوهش حاضر، توصیفی_تحلیلی و بر پایة نقد ترجمه علامه جعفری از 5 خطبه اول نهج البلاغه براساس چهار مؤلّفه از دیدگاه نظریة ریخت شناسانة آنتوان برمن است. بررسی این ترجمه با در نظرگرفتن اصول نظری آنتوان برمن، می‌تواند میزان موفقّت و یا عدم توفیق مترجم در ارائة ترجمه‌ای مناسب از نهج البلاغه را تبیین كند. از مواردی که بیان شده می‌توان نتیجه گرفت که نکات گفته شده توسط برمن، بسیار برای ترجمه عربی به فارسی و سخنی به وزن و اندازه نهج البلاغه برای مترجم ، قابل تطبیق است. نظریه برمن ولی توجه زیادی به اصالت زبان مبدا داشته و می‌خواهد که از اصالت آن کاسته نگردد. اما مترجم شفاف سازی و اطنابی که در ترجمه برمن به عنوان تحریف نام برده شده است باید در ترجمه نهج البلاغه آورده شود زیرا به فهم این کلام وزین و ارزشمند کمک می‌کند.