زیباشناسی و خوانشی اشراقی از دعایِ نور (حِرز) منسوب به حضرتِ امام جواد (ع)

چکیده

بیان مسئله: با توجه به اینکه مُکرراً همواره افرادی در تاریخِ بشر سعی میکنند تا "دین" و "هنر" را از یکدیگر جُدا سازند؛ در این پژوهش با باور به اینکه این دو اتفاقاً از یک روح و سرچشمه‌اند (خصوصاً از مَنظرِ وحدتِ شهودی) لذا ما میکوشیم تا با پرداختنِ به یک شخصِ معروف-دینی-تاریخی یعنی امام جواد(ع) اینک به جوّی رسیده که رفته‌رفته ببینیم چطور امثالِ ایشان نتنها اهل دین که بدون هیچ مشکلی میتوانند یک هنرمندِ راستین هم باشند به خصوص وقتی چیزی به اسم دعایِ "نور" را نوشته‌ که آنگاه که بیشتر واکاوی‌اش میکنیم به ظرایفی پِی بُرد که به جز ذهنِ هنرمند، عقل دیگر نمی‌پذیرد که او از توانِ فردی عادی‌ یا دینی به مثابهِ امری فقط ضد هنر بَرآید و سَوایِ خُرافات، اِجبار و.. در نتیجه واقف می‌شویم که پس اگر دین در کُلیّتش امری نیک و... واحد است؟ هنر میتواند آینه‌ای باشد! فلذا از اسلام تا یک قدیسِ مسیحی نیز میتوانند به راحتی هم مُتِدَین باشند و هم هنرمند. هدف: علاوه‌بر اینها خواهانیم تا همچنین وجهی از امام(ع) را در این مقاله با پیوستی از حضورِ وی در سُنتی به اسمِ "اشراق" نیز بَررسی کرده و طبعاً گاهی با نامِ سهروردی نیز به تطبیق‌هایی بپردازیم که فکر میکنیم نوآوی ما است. روش تحقیق: کار ماِ کیفی-کاربردی شیوۀ توصیفی-تحلیلی است و روشِ منبع‌یابی را از کتابخانه‌ای و میدانی در حَدِ توان هرچه بود بررسی داشته. جمع‌بندی: در پایان امیدواریم تا با فزونیِ نظیرِ این مقاله همواره روح‌ِ هنری قدسی در جهان پایدار بماند.