اصول حاکم بر سیرۀ سیاسی امیر مؤمنان علی (ع)
کلمات کلیدی:
اپوزیسیون, خلافت, عدالت, اخلاق, معارضچکیده
معمولاً در هر حکومتی افراد یا گروه‌هایی به عنوان مخالف با سیاست‌های آن دولت وجود دارند که از آنان با عنوان معارض یابه قول امروزی اوپوزیسیون یاد می‌شود. در حکومت‌های صدر اسلام که پس از پیامبر (ص) تشکیل شد نیز عده‌ای از سرشناسان به عنوان معارضین حکومت در آن زمان شناخته می‌شوند که مهمترین آن‌ها امیر مؤمنان علی (ع) است. آن حضرت چه در ایام دور بودن از قدرت و چه در روزگار زمامداری رفتارهای خاصی با مخالفان خود داشته که هر یک قابل تحلیل و تأمل است به طوری که رعایت دقیق اخلاق و شریعت در این مواضع مشهود می‌باشد. امام علی (ع) بااینکه مشروعیت امامت وحکومت را به لسان پیامبر (ص) از طرف خداوند داشت،هرگز برای رسیدن به قدرت یا تضعیف مخالفان خود از ابزارهایی که در ظاهر لازم است ولی اخلاق و سنّت رسول الله (ص) بر آن‌ها صحّه نمی‌گذارد استفاده نکرده بلکه در هر دو دوران هدف والای وی حفظ ارزش‌های انسانی، برقراری عدالت و آگاهی بخشیدن به مردم بوده است. زیرا یکی از ابزارهای برقراری حکومت وشاید مهمترین آن مقبولیت از طرف مردم زمان خود است، که امیر المومنان در آن زمان از آن بی بهره بوده است.
دانلودها
مراجع
Abu 'Ajwah, H. A. (1999). Al-Mu’aradah al-Siyasiyah wa Dhuwabituha.
Al-Hasnawi, K. R. (2013). Al-Imam 'Ali wa Afaq al-Mu’aradah.
Al-Kiyali, A. W. (1990). Al-Mawsu’ah al-Siyasiyah.
Al-Manawi, A. (2001). Jumhuriyat Aflatan.
Al-Mas’udi, A. H. A. (2009). Muruj al-Dhahab wa Ma’adin al-Jawhar.
Al-Ya’qubi, A. b. A. Y. (2010). Tarikh al-Ya’qubi.
Amili, M. b. H. (1948). Al-Lum’ah al-Dimashqiyah.
Andalusi, A. b. M. A. (2011). Al-'Iqd al-Farid.
Aryanpur Kashani, A. (1936). Farhang-e Farsi-ye Ingilisi.
Ayashi, M. b. M. (1951). Tafsir al-Ayashi.
Baladhuri, A. b. Y. (1984). Ansab al-Ashraf.
Baydun, L. (1996). Tasnif Nahj al-Balaghah.
Dehkhoda, A. A. (1942). Loghatnameh.
Dhamiri, U. J. (1984). Al-Nazariyah al-Siyasiyah al-Islamiyah.
Dinawari, A. M. b. Q. (1963). Al-Imamah wa al-Siyasah.
Fadlallah, M. H. (1999). Sharh Khutbah al-Zahra’.
Farahidi, K. b. A. (1980). Kitab al-'Ayn.
Fayyumi, A. b. M. (1991). Al-Misbah al-Munir.
Husayn, T. (1978). Al-Fitnah al-Kubra.
Husayni Shirazi, S. M. (1610). Nahj al-Balaghah.
Ibn Abi al-Hadid Mu’tazili. (2004). Sharh Nahj al-Balaghah.
Ibn Abidin, M. A. (1984). Hashiyat Ibn Abidin.
Ibn Athir, A. (1965). Al-Kamil fi al-Tarikh.
Ibn Faris, A. (1978). Mu’jam Maqayis al-Lughah.
Jafari, M. T. (1942). Tarjumah va Sharh-e Nahj al-Balaghah.
Jazzi, M. H. (1978). Al-Qawanin al-Fiqhiyah.
Khwarizmi, M. b. A. (1990). Al-Manaqib.
Makarim Shirazi, N. (1954). Al-Qawa’id al-Fiqhiyah.
Modir Shanachi, K. (1996). Al-Hukm min Kalam al-Imam.
Mohaghegh Damad, S. M. (2003). Huquq al-Insan wa Ashkalat al-Nazariyah. Journal of Al-Manhaj, 31.
Nuri, H. (1987). Mustadrak al-Wasa’il.
Qazvini, M. S. (1937). Hikmat-e Islam.
Ramli, S. (1984). Nihayat al-Muhtaj.
Sadr, S. M. B. (1973). Al-Madrasah al-Islamiyah.
Saghrchi, A. (1980). Al-Fiqh al-Hanafi wa Adillatuhu.
Sharif, R. (1975). Nahj al-Balaghah.
Suyuti, J. (1980). Tarikh al-Khulafa’.
Tabari, A. J. M. b. J. (2008). Tarikh al-Tabari.
Tawfiq, A. M. (1989). Al-Mu’aradah.
Tayi, M. (1997). Al-Imam 'Ali wa Mushkilat Nizam al-Hukm.
Tusi, M. b. H. (1981). Tahdhib al-Ahkam.
دانلود
چاپ شده
ارسال
بازنگری
پذیرش
شماره
نوع مقاله
مجوز
حق نشر 2025 معرفت و بصیرت اسلامی
این پروژه تحت مجوز بین المللی Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 می باشد.
