تحلیل رویکرد سعدی در تاثیرپذیری از حکمت‌های نهج البلاغه

چکیده

هدف اصلی این پژوهش مقایسه مضامین و تعبیرات نهج البلاغه در آثار سعدی و بررسی رویکرد او در تاثیرپذیری از این آموزه‌ها است. این تحقیق با استفاده از روش تحلیلی - توصیفی و بهره گیری از منابع کتابخانه‌ای انجام شده است. نتایج مطالعه نشان می‌دهد که سعدی به ویژه در آثار خود از مفاهیم اخلاقی، اجتماعی و فلسفی نهج البلاغه به نحو چشمگیری استفاده کرده و این تاثیرات در نظم و نثر او به وضوح قابل مشاهده است. این یافته‌ها بر اهمیت و نقش فکری نهج البلاغه در شکل گیری تفکر ادبی و اجتماعی سعدی تاکید کرده و می‌تواند به ادبیات دین پژوهی و مطالعات ادبی کمک شایانی نماید. با توجه به تاثیر عمیق معارف اسلامی بر ادبیات فارسی، به ویژه آثار سعدی، اهمیت این موضوع به وضوح نمایان است. سعدی از جمله ادیبانی است که میزان تاثیر پذیریش از نهج البلاغه قابل تامل بوده و به گونه‌ای می‌توان گفت که بعد از قرآن کریم، نهج البلاغه مهمترین الگوی محتوایی و مضمونی اندیشه وی است. این پژوهش نشان می‌دهد که سعدی در آثار خود از کلمات قصار، نامه‌ها و خطبه‌های امیرالمومنین علی (ع) در نهج البلاغه بهره برداری زیادی کرده و این موضوع غنای محتوای کلام او را افزایش داده است. تاثیر پذیری سعدی معمولا از نوع مستقیم بوده و به نظر می‌رسد که یکی از دلایل جذابیت آثار او نزد مردم، غنای محتوایی آن بر پایه حکمت‌ها و کلام امیرالمومنین در نهج البلاغه است.